Главная » Образовательный процесс » Гражданское и патриотическое воспитание » Часопіс "Вандроўкі" » Чытаем па-беларуску » Вершы для дзяцей

Вершы для дзяцей

Развітанне

развернуть
А. Грачанікаў
 
Бывай, бывай, дзіцячы сад!
Ужо нас кліча школа.
3 нас сёння кожны вельмі рад
І трошкі — невясёлы.
 
Бо развітацца нам пара.
Час хутка пралятае.
Няхай другая дзетвара
Без нас тут падрастае.
 
А вам — пашана і любоў
І дзякуй вам таксама,
Усім, хто гэтулькі гадоў
Расцілі нас, як мамы!
свернуть

Белая Русь

развернуть
Д. Бічэль-Загнетава
 
Шчочку да вуснаў туліць,
каб таямніцу спытаць:
— Белая Русь, матуля,
гэта дзяўчынка? Так?
 
Як называецца дзіўна…
Ты пра яе раскажы.
— Белая Русь — Радзіма.
Перад табой ляжыць.
 
Крыкні — яна адгукнецца
звонам гарачых кос.
Кропля з ліста сарвецца,
ускалыхнецца плёс.
 
Даль захлынецца громам
— Белая Русь запяе.
І азарыцца Нёман
— чыстае вока яе.
свернуть

Бабуліны казкі

развернуть
В. Вярба
 
У бабулі маёй
Рукі лоўкія,
У бабулі маёй
Песні доўгія.

 

Разматае клубок
З новай казкаю,
Прыйдзе хітры каток,
Трэцца з ласкаю.
 
Хоча лапкі пагрэць,
Завуркоча ён,
Ні гуляць, ні дурэць
Нам не хочацца.
 
Вось і дзень праляцеў,
І не спіцца нам.
Бабка казкі пляце
Чараўніцаю.
свернуть

Свята

развернуть
Ю. Свірка
 
Сёння ў нашай мамы свята,
Падарыў ёй кветкі тата.
 
Пажадаў ён любай маме
Быць заўсёды самай-самай.
 
I прыгожай, і шчаслівай,
I вясёлай, і руплівай.
 
Аж свіціцца мама наша:
Атрымаў дзясятку Саша.
 
Пастараўся наш Панаска:
Ён нацёр паркет да бляску.
 
Пахваліла мама Аду —
У пакоях скрозь парадак.
 
Тата сам гатуе стравы,
Ён старанны і рухавы.
 
Прыхінае мама кветкі:
— Дзякуй, бацька! Дзякуй, дзеткі!
 
Незабыўная нядзеля,
Мама як памаладзела.
 
I з усмешкай кажа тата:
— Падарылі маме свята.
 
свернуть

Пpa дзeдa i ўнyкa

развернуть

У. Дубоўка

Недзе далёка

ў вёсцы маленькай

век дажываў свой

дзедка старэнькі.

 

Старасць — не радасць.

Сядзе абедаць —

ежа ліецца

з лыжкі у дзеда.

 

Пазалівае

чысты абрус так

ён і заціркай,

ён і капустай.

 

3 гэтай прычыны

дзеда старога

есці саджалі

каля парога.

 

Там ён і снедаў,

там і абедаў,

там ён з унукам

меў і бяседы...

 

2

Дзедаў унучак,

мамін сыночак,

ножык узяўшы,

сеў у куточак.

 

Нешта майструе,

нешта складае.

Будзе, напэўна,

цацка якая.

 

Маці пытае:

— Любы сыночак!

Што ж ты майструеш,

сеўшы ў куточак?

 

Што ж гэта будзе,

скрыначка быццам?

— Будзе, матуля,

гэта — карытца.

 

Як пастарэеце

з татам абое,

вас не прыму я

есці з сабою.

 

Каля карытца

вас пасаджаю,

поснай заціркі

паналіваю...

 

Тата на маму,

мама на тату

глянулі моўчкі:

«Хто ж вінаваты?»

3

3 гэтага часу

дзеда старога

больш не саджалі

каля парога.

свернуть

Сукенка раскажа

развернуть

Т. Кляшторная

Не расказвала Аленка,
Ела суп ці ела кашу.
Лепш за ўсё яе сукенка
Нам сама пра ўсё раскажа.

 

 

свернуть

Я — беларус

развернуть

Я — беларус

Ніл Гілевіч

Я — беларус, я нарадзiўся

На гэтай казачнай зямлi,

Дзе мiж лясоў i пушчаў дзiкiх

Адвеку прашчуры жылi.

Я — беларус, я ганаруся,

Што маю гэтае iмя:

Аб добрай славе Беларусi

У свеце знаюць нездарма!

Я — беларус, i я шчаслiвы,

Што мацi мову мне дала,

Што родных песень пералiвы

I зблiзку чую, i здаля.

Я — беларус, i хоць сягоння

Яшчэ малы, але скажу:

Я родам з племя непакорных

I прад бядой не задрыжу!..

свернуть

Бусел

развернуть

Бусел

Васіль Вітка

Даўганогі землямер

Схапіў жабу за каўнер,

Па траве павалачыў,

У канаве намачыў,

Вострым носам дзеўбануў,

Уздыхнуў і — праглынуў.

свернуть

Радзіма

развернуть

Радзіма

Данута Бічэль-Загнетава

 

Радзіма —

нівы, рэкі і бары,

бярозавікам вецер набрыняў,

у Белавежы волаты-зубры,

а вунь мацуе ножкі зубраня.

Радзіма!

Тата, мама і браты,

сястра, бабуля, дзед

і шмат радні

зрабілі ўсё,

каб меў радзіму ты.

Яе высокі гонар барані.

Стварай сваё,

ды беражы, што ёсць,

Дужэй між птушак,

песень і цяпла.

А розум, дабрату і прыгажосць

табе прырода родная дала.

свернуть

Белая Русь

развернуть

Белая Русь

Данута Бічэль-Загнетава

Шчочку да вуснаў туліць,

каб таямніцу спытаць:

— Белая Русь, матуля,

гэта дзяўчынка? Так?

Як называецца дзіўна…

Ты пра яе раскажы.

— Белая Русь — Радзіма.

Перад табой ляжыць.

Крыкні — яна адгукнецца

звонам гарачых кос.

Кропля з ліста сарвецца,

ускалыхнецца плёс.

Даль захлынецца громам

— Белая Русь запяе.

І азарыцца Нёман

— чыстае вока яе.

свернуть

Мой край

развернуть

 МОЙ КРАЙ

Адам Русак

Куды ні глянь — лясы шумяць,
цвіце за полем гай,
а поле — вокам не абняць.
I гэта ўсё — мой край.

Пшаніца, жыта на палях,
усюды ураджай,
стагі, як горы, на лугах.
I гэта усе — мой край.

Жыве, працуе мой народ
ці ў снежань, ці ў май,
і харашэе з году ў год
мой родны, вольны край.

Куды ні глянь — лясы шумяць,
за полем рачка, гай.
I ў сэрцы песні не стрымаць
пра мой любімы край.

свернуть

Радзіма

развернуть

Радзіма

Артур Вольскі

Радзіма ў нас бязмежная,

спякотная і снежная.

На Поўначы ляжаць яшчэ

таўшчэзныя ільды.

На Поўдні — сонейка пячэ

і ўжо цвітуць сады.

Радзіма ў нас магутная,

ва ўсім Сусвеце чутная.

У космас нашы караблі

савецкі герб нясуць.

А на зямлі шумяць палі

і гарады растуць.

Радзіма ў нас лагодная,

нібы матуля родная.

А самае галоўнае:

усе ёй дзеці — роўныя.

 

ь полностью:  

свернуть

Беларусачка

развернуть

Беларусачка

Алесь Бадак

Твар румяненькі, Белая хустачка. Я ўжо ведаю, Я — беларусачка! I хачу Так, як тата і мама, Родны край свой любіць Я таксама.
Источник: https://voprosy.by/ales-badak-belarusachka/?ysclid=lddfaelhsq596749938с
Твар румяненькі, Белая хустачка. Я ўжо ведаю, Я — беларусачка! I хачу Так, як тата і мама, Родны край свой любіць Я таксама.
Источник: https://voprosy.by/ales-badak-belarusachka/?ysclid=lddfaelhsq596749938
Твар румяненькі, Белая хустачка. Я ўжо ведаю, Я — беларусачка! I хачу Так, як тата і мама, Родны край свой любіць Я таксама.
Источник: https://voprosy.by/ales-badak-belarusachka/?ysclid=lddfaelhsq596749938м
Твар румяненькі, Белая хустачка. Я ўжо ведаю, Я — беларусачка! I хачу Так, як тата і мама, Родны край свой любіць Я таксама.
Источник: https://voprosy.by/ales-badak-belarusachka/?ysclid=lddfaelhsq596749938ЧСМ
Твар румяненькі, Белая хустачка. Я ўжо ведаю, Я — беларусачка! I хачу Так, як тата і мама, Родны край свой любіць Я таксама.
Источник: https://voprosy.by/ales-badak-belarusachka/?ysclid=lddfaelhsq596749938

Твар румяненькі,

Белая хустачка.

Я ўжо ведаю,

Я — беларусачка!

I хачу

Так, як тата і мама,

Родны край свой любіць

Я таксама.

свернуть

Зямля з блакітнымі вачамі

развернуть

Эдзі Агняцвет

Зямля з блакiтнымi вачамi -
Раздолле рэчак i лугоў!
Тут называюць Васiлькамi
На Беларусi хлапчукоў,

Звiняць крынiцы, як цымбалы,
Сцяжынкi свецяць у лясах.
Палі, узгоркi, перавалы -
Прасторны шлях, далёкi шлях!

Краiна славы партызанскай,
Краіна міру i даброт!
Ты - наша гордасць,
Наша казка,
Як сонца, шчодры твой народ.

Твае сыны,
Твае унукі,
Мы любiм гул тваiх бароў.
І рэкi цягнуцца, як рукi,
Да цёплых, верных рук сяброў.
Читать полностью:  http://www.sinyavokaya.ru/zyamlya-z-blakitnymi-vachami

свернуть

Блакіт нябёс

развернуть

Сяргей Сокалаў-Воюш «Блакiт нябёс»

Блакіт нябёс, і белы бусел,
І кветкі ў полі, як абрус...
Мой край завецца Беларуссю,
А сам я - хлопчык-беларус.

свернуть
Меню раздела