Лен - сімвал пераўтварэння моцы працы, знак дабра і дастатку. Гэта адзіная прадзільная культура ў рэспубліцы, яго яшчэ называюць «паўночным шоўкам». Традыцыйна з ільняной тканіны зроблены нацыянальныя беларускія ўборы. Толькі з лёну ткаліся знакамітыя "беларускія рушнікі", на якіх вышываўся арнамент. А так як кожны арнамент мае свой сакральны сэнс, і адзін і той жа ручнік не мог выкарыстоўвацца на ўсіх святах або важных падзеях, у кожнага прыстойнага беларуса было мноства ручнікоў: для паўсядзённых патрэб, для рэлігійных святаў-Каляд, Вялікадня; на нараджэнне дзіцяці, на "заручыны" (заручыны) дачкі, на "вясёле" (вяселле) сына, нават у труну клалі рушнік.

Канюшына трапіла ў сімволіку дзвюх дзяржаў - Рэспублікі Беларусь і Ірландыі.

Апраўленне герба Рэспублікі Беларусь у выглядзе вянка з саспелых каласоў жыта, упрыгожаных кветкамі канюшыны і лёну, глыбока сімвалічна. Жыта, канюшына і лён – традыцыйныя складнікі жыццёвага ўкладу беларуса. Яны сімвалізуюць вечную каштоўнасць роднай зямлі, генетычную сувязь паміж пакаленнямі, працавіты і міралюбівы характар беларускага народа. Беларусь-краіна звычак і традыцыйнасці, якая прасочваецца і ў кветкаводстве.

Канюшына - сімвал сувязі з стваральным светам жывёл: каровай, казой, авечак бо для іх гэта лепшы корм.

Сасна (хвоя) - адзін з прыродных сімвалаў Беларусі. Вечназялёная сасна - гэта сімвал неўміручасці і жыццёвай сілы. Сасна сімвалізуе ў асноўным стойкасць і даўгалецце. Як старажытны жыхар нашай планеты, сасна перажыла многае, калі змяняўся ландшафт і клімат, яна выстаяла нягледзячы ні на што.

Лістота-іголкі, якія сасна ніколі не скідае цалкам, робіць яе дрэвам вечназялёным, лёгка пераносячы маразы і зменлівасць умоў надвор'я. Пучкі іголак па дзве штучкі ў кожным сімвалізуюць шчасце ў шлюбе.

Васілёк

Сціплы Васілёк (валошка), не прэтэндуе на тое, каб быць каралём сярод кветак: так і беларусы – працавітыя, прыязныя і гасцінныя людзі, якія не выпінаюць сябе. Гэтую кветку, сімвал адданасці і надзейнасці, можна ўбачыць на ўзараным полі, дзе растуць азімыя. Ён заўсёды радаваў людзей, якія працавалі і працуюць на зямлі. Мы захавалі добрыя традыцыі, зафіксаваныя ў народных абрадах і звычаях. На святах па заканчэнні палявых работ хлопцы і дзяўчаты плялі вянкі, у якія ўпляталі кветкі васілька, спявалі песні, вадзілі карагоды, адчуваючы паўнату жыцця і вялікую радасць ад добра і ў тэрмін выкананай працы.

Зубры - не толькі візітная картка багатага і разнастайнага жывёльнага свету Беларусі, але і сімвал самой краіны. Гэта самыя цяжкія і вялікія наземныя млекакормячыя на еўрапейскім кантыненце, апошнія еўрапейскія прадстаўнікі дзікіх быкоў. Найбольшая колькасць зуброў жыве ў Белавежскай пушчы, таму калі вы жадаеце  ўбачыць гэтых велічных жывёл, напэўна, вам варта адправіцца менавіта туды.

Гэта прыгожы магутны звер, мірны, аднак, калі яго статку будзе пагражаць небяспека, ен ўступіць на яго абарону.

Бусел

У беларускай мове існуе два найменні гэтай птушкі – бусел (ласкава-Буслік) і лялька.

Гэтая птушка-сімвал Беларусі яшчэ з тых часоў, калі нашы продкі верылі ў розных багоў. Бусел выступае ў народных уяўленнях як абсалютна разумная істота, надзеленая высокімі маральнымі якасцямі. Вытокі такога стаўлення беларусаў да бусла ўзыходзяць да легенды пра Яго Паходжанне, якая захавалася ў сельскай традыцыйнай культуры да сённяшняга дня. Згодна міфалагічнаму сюжэту, бусел раней быў чалавекам. Бог даручыў яму кінуць у мора (прорву, яму) завязаны мяшок (гаршчочак, торбу) з разнастайнымі шкоднымі стварэннямі – казуркамі, грызунамі, змеямі. Чалавеку было забаронена развязваць і зазіраць унутр мяшка. Чалавек не вытрымаў спакусы даведацца сакрэт і развязаў скрутак. Усё змесціва у момант  распаўсюдзіліся паўсюль, а чалавек за цікаўнасць і непаслушэнства ператварыўся ў бусла, які цяпер ходзіць па свеце і збірае сабе на пражытак жыўнасць, якая распаўзлася і разляцелася з мяшка.

Буслы прысутнічаюць і ў іншых народных павер'ях, якія адлюстроўваюць асаблівасці паводзін асобіны. Прылёт птушак ранняй вясной абяцае хуткае з'яўленне птушанят, адсюль і ўяўленне, што буслы прыносяць дзяцей. Зацікаўленыя ў папаўненні сямейства гаспадары імкнуліся ўладкаваць зручнае месца для гнездавання-высокі шост з вакол, вычышчаны ад галінак ствол дрэва або месца на даху. На Дабравешчанне выпякаецца здоба, упрыгожаная «адбіткам» Лапы бусла.

Тое, што птушка вяртаецца да свайго старога гнязда, кожны год, перабудоўваючы і павялічваючы яго ў памеры, спарадзілі традыцыю лічыць бусла духам-заступнікам дома, якія прыносяць насельнікам лад і росквіт. Калі птушкі пакідалі гняздо, гэта лічылася прыметай хуткіх неспрыяльных падзей. Птушка жыве ў пары і падзяляе клопаты па клопаце пра птушанят. Адсюль, бусел-сімвал вернасці, адданасці і бацькоўскай любові. Бусел, паглынальны «балотную паскуддзе», таксама стаў сімвалам перамогі дабра над злом.